De beleving van … “set a course for home”

 

© truus mesenig

Ik ben de weg is een uitspraak die mij momenteel zo bezig houdt. Dat komt vooral doordat mensen in mijn omgeving de Camino de Santiago gaan lopen. Uit ervaring weet ik dat het bij het lopen van de Camino het om de reis gaat. Natuurlijk is er een doel nodig. Zonder dat gaan we niet op weg. We weten dan namelijk niet waar we heen gaan. Maar gaat het alleen maar om het bereiken van Santiago, het doel? Als we ons dat voorstellen dan hebben we alleen Santiago in het vizier en beleven de reis niet meer. We missen dan een heleboel. Contact en daardoor verbinding met anderen bijvoorbeeld. Gesprekken over het waarom van deze weg.

Het doel wordt wel verward met resultaat. We stellen eerst vast wat het resultaat moet zijn en gaan dan aan het werk. Is dat de omgekeerde wereld? Resultaat, het woord zegt het al is het gevolg van iets anders. Een plus en een min bijvoorbeeld. Datgene dat er tussen zit noemen we het resultaat. Een doel geeft focus. Dat is belangrijk. Want anders weet je niet waar je naar toe wilt. Daarop richt je je aandacht. En alles wat aandacht krijgt groeit…..

Hoe er over de crisis wordt gedacht (de crisis krijgt overal de schuld van) is m.i. een rechtstreeks gevolg van de gerichtheid op resultaat. Want als je je bezig houdt met de weg er naar toe, in plaats van je te richten op het resultaat, dan heb je oog voor wat er nu is. Als je niet weet waar je bent dan weet je ook niet welke volgende stap je moet zetten. Het resultaat ligt in de toekomst en is het gevolg van de bewandelde weg. Die weg is nodig. Het is (nog) niet mogelijk om te zeggen: “beam me up, Scotty”.

We kunnen hier wat leren van de serie Star Trek Voyager. Deze serie begint ermee dat het ruimteschip Voyager op de maagdentrip de ruimte in wordt geslingerd, waardoor ze  vele lichtjaren van haar thuisbasis op aarde verwijderd raakt. De mensen in Voyager hebben hun focus op het weer thuiskomen. Echter, ze zijn bezig met de reis en zetten alles wat op hun pad komt in het licht van die thuiskomst. 

Wat dit fragment ook duidelijk maakt is dat er een missie nodig is en een team om de visie die er naar toe leidt uit te voeren. Als je alleen gericht bent op het zo snel mogelijk halen van het resultaat dan zie je niet meer waar je mee bezig bent. En juist dat is belangrijk om het ‘nu’ op waarde te kunnen schatten. Want het ‘nu’ is nodig om de volgende stap te kunnen zetten. Ook het team heeft die visie nodig. Daaraan kunnen ze loyaliteit verbinden. Is er zonder visie dan geen loyaliteit? Mijns inziens niet, want waar verbind je je dan mee? De gerichtheid op het resultaat in plaats van de focus op het doel creëert medewerkers die niet weten wat loyaliteit eigenlijk inhoudt. Want visie zorgt voor gemeenschappelijkheid, een ‘wij’-gevoel. We zijn op elkaar aangewezen. Als je dat beseft dan ben je bereid een collega of een buur te helpen ten behoeve van dat algemene belang.  Zonder doel, missie is er geen visie, geen waartoe. Geen weg. En onderweg gebeurt het. Het? Ja, het leven.

Ik wens u buen Camino!