 |
| © annemarie hoogwoud fotografie |
Het 'tastbare' van de Stier, zoals beschreven in de
blog van april, heeft plaatsgemaakt voor het 'idee' van de Tweeling.
Ideeën zijn van alle tijden en van alle mensen. En
toch van de ene mens meer dan van de andere. Tweelingen zijn van de ideeën, van
de illusie, het is een luchtteken. Dit teken van de dierenriem komt na het
aardeteken stier, het teken van materie, van bezit. Dat is toch een vreemde
speling van de natuur. Alles begint toch met een idee, een droom, een beeld? Of niet? Of sluit het een het ander niet
uit? Zijn beide nodig? Net als met lopen. Als het ene been voor is, is het
andere been achter. Zo kom je vooruit. Als beide benen naast elkaar staan dan
sta je stil. En op één been kun je noch staan, noch lopen.
We weten allemaal hoe lastig het is een idee te
realiseren. Welk of wiens idee is in en met bijvoorbeeld het lente akkoord
gerealiseerd? Dit akkoord heeft m.i. in ieder geval laten zien dat het belang
van het geheel groter is dan de afzonderlijke partijbelangen.
In het lenteakkoord stond daadkracht voorop, die
vijf partijen stonden echt in de ‘doe-stand’. Als je een idee aan het
realiseren bent, in de doe-stand staat, dan heb je eerst weer afstand of iemand
anders nodig om je weer aan het oorspronkelijke idee te herinneren. Bij Groen
Links is het Tofik Dibi die deze rol op zich heeft genomen. Hij herinnert ons
weer aan de ideeën / uitgangspunten van Groen Links. Zou het zo kunnen zijn dat
die rol van Dibi alleen maar mogelijk is omdat het systeem, het geheel, Groen
Links bestaat?
Was die daadkracht nodig op dat moment, omdat
Nederland deel is van het grotere geheel dat Europa is?
Het zou zo mooi zijn als de bijdrage aan de
realisatie van het idee Nederland in lijn is met de realisatie van het idee
Europa. Echter, als de een druk is met de realisatie van het idee Groen Links
en de ander met het idee Europa…..
Vervolgens kwam de volgende vraag bij mij op: is de
manier waarop onze, Nederlandse, democratie is georganiseerd nog wel passend
bij de Europese ontwikkelingen?
Het valt me zo op in de bladen en in de kranten,
dat er de laatste tijd regelmatig wordt geschreven over de werking van de
democratie. En als ik kijk naar de verschillende rollen die door Dibi en Sap
worden gespeeld dan komt het me zo voor dat het tijd wordt voor een andere
manier.
Laten we het leiden van een land eens vergelijken
met het dirigeren van een orkest. Een goede dirigent haalt het beste uit ieder
orkestlid. Bovendien zet de dirigent aan tot verdere ontwikkeling van die ene
specialiteit van dat ene orkestlid. Hij laat het echt uit z’n hoofd een violist
te vragen om ook trompet en harp te gaan leren spelen. Nee, hij vraagt de
violist om zich meer en meer te bekwamen in het viool spelen.
Hoe zou dat er bij politieke partijen uit kunnen
zien?
Stel dat iedere partij een specialisme zou hebben.
Een specialisme waar ze echt alles van weten, waar ze zich steeds verder in
willen bekwamen. Alle partijen kunnen dan hun eigen unieke bijdrage leveren aan
het realiseren van het idee Nederland. Binnen de partij kunnen dan
deelspecialismen worden ontwikkeld. Stel dat er een partij is die als
specialiteit de ‘groene economie’ heeft. Binnen die partij zouden dan
deelspecialismen als elektrische auto’s, windenergie, ecologische voetafdruk,
enz. kunnen worden ontwikkeld. Kunnen we op deze manier een aantal
aandachtgebieden definiëren? Aandachtsgebieden die bijdragen aan het idee
Nederland, die zijn afgestemd op het realiseren van het idee Nederland.
Ik hoor u al vragen: hoe zit het dan met de
partituur? Wie schrijft die? Degenen die de 1e viool, de 1e trompet, de 1e bas
spelen zouden dat kunnen doen. Die schrijven de partituur en deze zal weer in
lijn zijn met de partituur van het idee Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten