De beleving van ... psychosynthese

© annemarie hoogwoud fotografie

Waar begin ik aan en waar begin ik mee. Het beleven van psychosynthese ervaar ik als zo veelomvattend. 

Een klein voorbeeld om mee te beginnen: alles wat aandacht krijgt groeit. Dat lijkt niet alleen een open deur, het is het ook. Ware het niet dat ik zie dat het vaak juist ontbreekt aan aandacht. Zowel aan aandacht geven als aandacht kunnen ontvangen. Roberto Assagioli (de grondlegger van psychosynthese) zei: “Een mens die zich gezien en begrepen voelt bloeit op en verandert op bijna magische wijze.” 
Een ander zien en begrijpen lukt mij alleen als ik aandacht voor die ander heb. Het is niet altijd makkelijk een ander te zien en te begrijpen. Want wie kijkt en begrijpt er eigenlijk?  

Als ik kijk naar iemand dan kan ik kijken naar zijn of haar lengte, de kleur van het haar en de ogen, de stand van de ogen, naar de kleren die hij of zij aan heeft, enz. Dus heel feitelijk. Dat is een deel van mij dat zo kan kijken en dat ook doet. 
Ik kan ook naar een ander kijken en voelen wat die ander met mij doet. Wat voor gevoel word ik gewaar als ik bij die ander ben. Word ik blij of juist verdrietig of zenuwachtig of gehaast of ….. Dat is een ander deel van mij dat zo ‘kijkt’. 
Er is nog een derde manier van kijken. Ik kan naar iemand kijken en dan zien wat die ander voor mogelijkheden in zich draagt, welke verlangens er bij de ander leven. Ik kan haar of hem zien als toekomstig avonturier, als technicus, als iemand die graag wil zorgen, als iemand die…… Ik kan kijken naar iemands potentie. 

En vooral voor die laatste manier is aandacht nodig. Door met aandacht in gesprek te zijn met een ander wordt dat beeld van die potentie als het ware opgeroepen, dat ontvouwt zich. Natuurlijk blijft het belangrijk me te realiseren dat ik altijd met mijn ogen kijk. En als ik wat zie, vraag ik me dan ook steeds af of het iets is wat ik zelf eigenlijk zou willen. Bij ouders en kinderen zie je dat wel. Dat ouders iets in hun kind zien dat eigenlijk van hen zelf is en omdat zij het niet hebben gerealiseerd moet hun kind dat maar doen. Dan zien ze niet meer wie hun kind eigenlijk is. Zouden ze het ontdekken als ze met aandacht kijken? Ik denk van wel.
Wat zou er veranderen als we zo, met die aandacht, anderen zouden kunnen zien? 

Ik wens u veel aandacht toe!